Κάθε φορά που μιλούσαμε για τη θάλασσα, εμφανίζεται μια φράση - «Απέναντι στη θάλασσα, με τα ανοιξιάτικα λουλούδια να ανθίζουν».Κάθε φορά που πηγαίνω στη θάλασσα, αυτή η πρόταση αντηχεί στο μυαλό μου.Τέλος, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί αγαπώ τόσο πολύ τη θάλασσα.Η θάλασσα είναι ντροπαλή σαν κορίτσι, τολμηρή σαν λιοντάρι, απέραντη σαν λιβάδι και καθαρή σαν καθρέφτης.Είναι πάντα μυστηριώδες, μαγικό και ελκυστικό.
Μπροστά στη θάλασσα, πόσο μικροσκοπική είναι η θάλασσα.Έτσι, κάθε φορά που πηγαίνω στη θάλασσα, δεν θα σκέφτομαι ποτέ την κακή μου διάθεση ή τη δυστυχία μου.Νιώθω ότι είμαι μέρος του αέρα και της θάλασσας.Πάντα μπορώ να αδειάζω τον εαυτό μου και να απολαμβάνω τον χρόνο στη θάλασσα.
Δεν αποτελεί έκπληξη να βλέπει κανείς τη θάλασσα για τους ανθρώπους που ζουν στη νότια Κίνα.Ακόμα κι εμείς ξέρουμε πότε είναι παλίρροια και άμπωτη.Όταν είναι σε υψηλή παλίρροια, η θάλασσα θα βυθίσει τον κάτω βυθό και δεν μπορεί να δει κανείς αμμώδη παραλία.Ο ήχος της θάλασσας που χτυπούσε το τείχος και τα βράχια, καθώς και η φρέσκια θαλασσινή αύρα που έβγαινε από το πρόσωπο, έκαναν τον κόσμο να ηρεμήσει αμέσως.Είναι πολύ ευχάριστο να τρέχεις δίπλα στη θάλασσα φορώντας ακουστικά.Υπάρχουν 3 έως 5 ημέρες άμπωτης στο τέλος του μήνα και στην αρχή του μήνα του κινεζικού σεληνιακού ημερολογίου.Είναι πολύ ζωηρό.Ομάδες ανθρώπων, μικροί και μεγάλοι ακόμα και τα μωρά έρχονται στην παραλία, παίζουν, περπατούν, πετούν χαρταετούς και πιάνουν αχιβάδες κ.λπ.
Το εντυπωσιακό φέτος είναι να πιάνεις αχιβάδες δίπλα στη θάλασσα στην άμπωτη.Είναι στις 4 Σεπτεμβρίου 2021, μια ηλιόλουστη μέρα.Οδηγούσα το «Bauma», ηλεκτρικό ποδήλατο, παίρνοντας τον ανιψιό μου, κουβαλώντας φτυάρια και κουβάδες, φορώντας καπέλα.Πήγαμε στη θάλασσα με ανεβασμένη διάθεση.Όταν φτάσαμε εκεί, ο ανιψιός μου με ρώτησε «κάνει ζέστη, γιατί τόσος κόσμος έρχεται τόσο νωρίς;».Ναι, δεν ήμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε εκεί.Υπήρχε τόσος κόσμος.Κάποιοι περπατούσαν στην παραλία.Κάποιοι κάθονταν στον θαλάσσιο τοίχο.Κάποιοι έσκαβαν τρύπες.Ήταν ένα πολύ διαφορετικό και ζωντανό θέαμα.Άνθρωποι που έσκαβαν τρύπες, έπαιρναν φτυάρια και κουβάδες, κατέλαβαν μια μικρή τετράγωνη παραλία και έσφιγγαν τα χέρια κατά καιρούς.Ο ανιψιός μου και εγώ, βγάλαμε το παπούτσι μας, τρέχοντας στην παραλία και πιάσαμε μια τσέπη-μαντήλι παραλίας.Προσπαθήσαμε να σκάψουμε και να πιάσουμε αχιβάδες.Αλλά στην αρχή, δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα εκτός από μερικά κοχύλια και ογκομελανία.Διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι δίπλα μας έπιασαν πολλές αχιβάδες, ακόμη και νόμιζαν ότι κάποιες ήταν μικρές και άλλες μεγάλες.Νιώθαμε νευρικοί και ανήσυχοι.Έτσι αλλάξαμε γρήγορα το μέρος.Λόγω της άμπωτης, μπορούμε να απομακρυνθούμε πολύ από το θαλάσσιο τείχος.Ακόμη, μπορούμε να περπατήσουμε μέχρι το κάτω μέρος της μέσης της γέφυρας Ji'mei.Αποφασίσαμε να μείνουμε δίπλα σε έναν από τους στύλους της γέφυρας.Προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε.Υπήρχαν περισσότερες αχιβάδες στο μέρος όπου να είναι γεμάτο με απαλή άμμο και λίγο νερό.Ο ανιψιός μου ήταν τόσο ενθουσιασμένος όταν βρήκαμε καλό μέρος και πιάσαμε όλο και περισσότερες αχιβάδες.Βάζουμε λίγο θαλασσινό νερό στον κουβά για να βεβαιωθούμε ότι τα μύδια μπορούν να είναι ζωντανά.Μόλις πέρασαν λίγα λεπτά, διαπιστώσαμε ότι οι αχιβάδες μας χαιρετούσαν και μας χαμογέλασαν.Έβγαλαν τα κεφάλια τους από το καβούκι τους, αναπνέοντας τον αέρα έξω.Ήταν ντροπαλοί και κρύφτηκαν ξανά στο καβούκι τους όταν οι κάδοι έπαθαν σοκ.
Δυο ώρες πετώντας, ερχόταν το βράδυ.Ανέβηκε και το θαλασσινό νερό.Είναι παλίρροια.Έπρεπε να μαζέψουμε τα εργαλεία μας και ήμασταν έτοιμοι να πάμε σπίτι.Το να πατάς ξυπόλητος στην αμμώδη παραλία με λίγο νερό, είναι τόσο υπέροχο.Το συγκινητικό συναίσθημα πέρασε από τα δάχτυλα του ποδιού στο σώμα και στο μυαλό, ένιωσα τόσο χαλαρή όπως και η περιπλάνηση στη θάλασσα.Περπατώντας στο δρόμο για το σπίτι, το αεράκι φυσούσε στο πρόσωπο.Ο ανιψιός μου ήταν τόσο ενθουσιασμένος που φώναξε «Είμαι τόσο χαρούμενος σήμερα».
Η θάλασσα είναι πάντα τόσο μυστηριώδης, μαγική για να θεραπεύει και να αγκαλιάζει όλους όσους την περπατούν στην άκρη.Αγαπώ και απολαμβάνω τη ζωή κοντά στη θάλασσα.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-07-2021